Αυτό μοιάζει με τα παιδιά με τα παιδιά. Ο Fox, τώρα ένα μικρό παιδί, διάλεξε αυτές τις πολύτιμες ντομάτες San Marzano, τις οποίες κάνει περιοδικά όλο το καλοκαίρι. Και, ναι, με οδηγεί τρελά
Αλλά η εναλλακτική λύση είναι να κρατήσουν τα παιδιά έξω από τον κήπο ή, χειρότερα, να σταματήσουν την κηπουρική εντελώς από την απογοήτευση. Και τότε όλοι χάνουν. Επιτρέψτε μου να σας πω γιατί.
Η συνέχιση της εξοχής στο αστικό μας οικόπεδο διδάσκει ολόκληρη την οικογένειά μας σημαντικά πράγματα. Η Fox θα μάθει τελικά πώς να πει πότε οι καλλιέργειες μας είναι ώριμες. Θα υποθέσει ότι ο καθένας έχει ντομάτες στο κατώφλι του και όλες οι ντομάτες έχουν τόσο καλή όσο η δική μας.
Ο Juniper (7 ετών) και ο ποταμός (4 ετών) γνωρίζουν και τα δύο μια ώριμη ντομάτα όταν βλέπουν ένα. Ξέρουν πώς να ποτίζουν τα φυτά μας βαθιά εναντίον ψεκασμού νερού σε όλα τα μονοπάτια. Μπορούν να πουν ένα φυτό ντομάτας με τη μυρωδιά των φύλλων τους. Καθώς γερνούν, γίνονται καλύτεροι και καλύτεροι βοηθοί.
Τι μαθαίνω; Υπομονή. Σχεδίαση. Ικανότητα προσαρμογής. Ευκαμψία. Εφαρμογή φυτών από τα πράγματα που είστε πολύ ενθουσιασμένοι για να συγκομίσετε και να ακουμπήσετε στους τοπικούς αγρότες σας (αγορές, u-pick, επιλέγουν κ.λπ.) για να συμπληρώσουν όταν τα πράγματα δεν πήγαν καλά με τη συγκομιδή σας.
Δεν πρόκειται μόνο για μια παρτίδα ντομάτας, για εξοικονόμηση χρημάτων, υποστηρίζοντας τη βιώσιμη γεωργία. Αυτός είναι ένας τρόπος ζωής για εμάς. Αυτό σημαίνει ότι είναι υφασμένο στην καθημερινή μας ζωή και η καθημερινή ζωή εξελίσσεται με την πάροδο του χρόνου. Είμαστε αυτή τη στιγμή στο νήμα-picking-green-tomatoes-φάση.
Αλλά το επόμενο έτος θα ξέρει καλύτερα. Και ίσως θα ξέρω λίγο περισσότερο. Όπως λένε, “Κανένας κήπος δεν είναι τόσο μεγάλος όσο ο κήπος του επόμενου έτους.”
